Święto Pracy! 1 maja!

[Akrypa Ali Shariati]

Święto Pracy w Bengazi - Pochód

Świst, harmider, wiele okrzyków, słychać wiele ludzkich głosów i wiele tysięcy par butów które uderzają o ulicę. Jednak w jednej chwili wszystko milknie...
Z Świątyni Alego wychodzi sylwetka drobnej dziewczyny z długimi fioletowymi włosami, na sobie ma, jak codziennie mundurek burmistrzyni. Idąc patrzy skromnie pod nogi i nie odwraca wzroku do milczącego tłumu. Jednak nie ważne w jakim kierunku by nie poszła wejdzie w wyżej wymieniony tłum ludzi. Wkracza w niego. Nie patrzy nikomu w twarz i przebiega przez cały tłum który ustępuje jej miejsce aż gdy znajduje się na drugi końcu wznosi głowę ku słońcu i podnosi zaciśniętą pięść ku górze. "Na Allaha! Niech żyje socjalizm!" stara się krzyczeć drobny głosik. "Niech żyję Socjalizm, niech żyje wolność!" Odpowiada wielkim głosem awangarda ludu z całej Dżamahirii Bialeńskiej. Są to Mudżahedini Pustyni, wierni ideałom Czerwonego Szyizmu. Na ich okrzyk Akrypa (po jak wszyscy widzą to ona) odwraca się z uśmiechem i mówi swoim jedwabistym głosem. "Niech się święci pierwszy maja!" Tłum wybucha radością i znów zmienia się w tumult różnych haseł i sloganów które tak samo widać na transparentach jak i słychać w okrzykach. Akrypa odwraca się znowu i rozpoczyna pochód przez miasto.  

1 majowy pochód w Bengazi tradycyjnie zaczyna się od tego, że Imanka Akrypa modli się w Świątyni Alego i komplementuje od rana do punkt 12. W tym czasie gromadzą się bojownicy rewolucji którzy następnie udają się przez miasto z swoją przywódczynią. Za nimi kroczą wierni którzy zebrani byli w okresie postu w Meczetach. Idąc przez miasto dołączają do nich mieszkańcy. Najpierw 2 dzielnice studenckie, następnie Bałmucka, tutaj dołączają kolejne grupy głównie z hasłami religijnymi i następnie dzielnica Teutońska. Ta słynie z kadr rewolucyjnych intelektualistów i inżynierów jednak w przeciwieństwie do poprzednich tutaj przeważają nastroje laickie. Na koniec pochód okrąża 4 dzielnice Arabskie by wkroczyć w rejon bazarków. W tym momencie zebrano już połowę ludności miasta i marsz rozpoczyna powrót. Kroczy on przez ogrody Bialenii. Bialeńska ludność z zachodu DB przynosi słoneczniki które mają symbolizować jedność klas rewolucyjnych w walce z Imperializmem i Rewizjonizmem.
Gdy pochód wreszcie wraca na Plac Zielony w Bengazi im. Towarzysza Pitera z tłumu wyłania się Akrypa. Od czasu gdy na początku prowadziła pochód szybko skryła się w nim by rozmawiać z towarzyszami z różnych stron Bialenii którzy postanowili świętować to ważne święto w Bengazi. Zmierza ona przed wejście do Świątyni by tam rozpocząć swoje przemówienie. Wszyscy milkną, wiedzą, że jej cienki głosik nie ma szans z siłą ludu. Wszyscy czekają aż rozpocznie mowę...

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Wspaniały pochód, żałuję, że nie mogłem wziąć udziału osobiście.

[Akrypa Ali Shariati]

Towarzysze!
Nie mogę mieć wam wiele do powiedzenia bo wiem jak słońce parzy gdy stoimy a i nikt nie chce powrócić do starych czasów gdy w tfu! Królestwie trzeba było na apelu słuchać przemówień. Nieśmiałość mnie też bierze gdy widzę takie tłumy. Chciałam wam wszystkim podziękować za przybycie i pracę jaką codziennie wkładacie w rozwój naszej Dżamahiji, dżihad jaki prowadzicie w walce z wrogami ludu i walkę w budowie socjalizmu. Jeśli ktoś pragnie wiedzieć co mam do powiedzenia zapraszam na wykłady lub do moich książek. Chciałabym ogłosić jeszcze jedną ważną dla mnie nowinę. Jak pewnie wiecie przez lata wasza Burmistrz miała tylko jedną miłość jaką była walka z wrogami postępowej ludzkości jednak odkryła, że głoszenie antyimperializmu jest piękniejsze w parze i z tej okazji chciałabym ogłosić swoją miłość z Towarzyszką Polyną z bratniego kraju Wandystanu. ^^
Mam nadzieje, że ta bohaterka walki z monarchofaszyzmem powie teraz kilka słów a jeśli nie to ktoś inny wygłosi bardziej potężną mowę niż ja.
Niech żyje Socjalizm!

Towarzyszka Akrypa cała się rumieniąc chowa twarz za dłońmi i narzuca na nią włosy i chowa się w wejściu Światyni tak by była widoczna jej sylwetka ale nic więcej. Przygląda się tłumom które dalej świętują 1 maja. W wielu częściach placu znajdują się stoiska z literaturą postępową i innymi materiałami rewolucyjnymi. Jest także kilka miejsc gdzie dzieci  i starsi mogą się pobawić w mini salonach arcade np. w znaną Bialeńską grę - zastrzel z kałacha wroga ludu.

[Leszek Ebe-Grüner]

Witam. Chciałem bardzo pochwalić jakże to ważne święto Pracy w Bengazi. Ponadto jestem zdania, ze socjalizm powinien być rozwijania na różne struktury społeczeństwa. I życzę więcej śmiałości piękna pani Akrypo Ali Sharati.
Niech żyje Socjalizm!

[ʿĀlija zawdżat Akrypa]

* wychodzi na trybunę

* poprawia hidżab żeby nie było widać włosów

Ekhm.

Towarzyszki, Towarzysze i inni,

Zaproszona tutaj przez towarzyszkę Akrypę z jej tylko znanych sobie powodów, nie mogę powiedzieć mieszkańcom Bengazi nic innego jak tylko: niech się świecczy Pierwszy Maja!

Dla was, mieszkańców Bialenii, jak i dla nas, mieszkańców mojego rodzimego Wandystanu jest to święto radosne: rewolucja, w Republice zielona, zaś w Mandragoracie czerwona, już się dokonała, pozostaje nam ją tylko świętować i bronić jej zdobyczy. Nie zapominajmy jednak, że Święto Pracy powstało jako święto walki: walki z kapitalizmem i monarchizmem, walki o godność i lepsze warunki życia, walki o wolność i pokój. Wyraźmy więc solidarność z uciskanymi narodami mikroświata, aby robotnicy, chłopi i inne grupy nieuprzywilejowane uwolniły się od jarzma represji.

Pamiętajmy: tylko socjalizm realizuje w pełni rewolucyjne hasło „wolność, równość, braterstwo”. Tylko socjalizm daje człowiekowi możliwość pełnej życiowej realizacji siebie. Tak więc:

Szcziszczat szczołnosc! Szcziszczat Dżamahirija! Szcziszczat Bialenia!

[Akrypa Ali Shariati]

Dziękuje wszystkim którzy byli na pochodzie i brali udział w naszym święcie.
Szczególne podziękowania dla gości z zagranicy SRV i MW i tych którzy zabrali głos.
Oby płomień rewolucji czy to zielonej czy czerwonej pochłoną cały Polin.