Biuro analiz

[Ronon Dex]

Korpus Kosmiczny odziedziczył po dawnej Bialeńskiej Agencji Kosmicznej, która realizowała od 2014 Bialeński Program Kosmiczny, nie tylko większość sprzętu, ale również archiwa badawcze. Co prawda obecnie Korpus Kosmiczny skupia się na bliskiej okolicy naszej planety i jego podstawowym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa Naszego Kraju, na orbicie Pollinu i z orbity Pollinu, a dwa statki międzyplanetarne są "uziemione" z powodu znacznego zużycia - to nie wyklucza się w przyszłości rozszerzenia działań poza orbitę Pollinu. W związku z tym rozpoczęto analizę archiwów przekazanych przez BAK, a dotyczących naszego układu słonecznego.

W pierwszej kolejności poddano analizie wyniki trzech misji badawczych nazwanych BSB 1, BSB 2 i BSB 2.

= MATERIAŁY ARCHIWALNE = 

VOL. 1

Nazwa misji: BSB-1 (Bezzałogowa Sonda Badawcza Pierwsza).
Cel misji: Badanie przestrzeni kosmicznej i obiektów układu planetarnego za pomocą bezzałogowej sondy oraz uzyskanie zdjęć planet i księżyców.
Data rozpoczęcia misji: 08 września 2014.

Szczegóły misji:

Sonda o nazwie Zwiadowca-1 została wystrzelona za pomocą rakiety nośnej Herkules-H1 dostarczonej przez firmę RAT z kosmodromu Bialeńskiej Agencji Kosmicznej (stanowisko startowe).


Herkules-H1 na stanowisku startowym B kosmodromu Bialeńskiej Agencji Kosmicznej.

Start rakiety odbył się równocześnie ze startem rakiety nośnej Herkules-H2 - był to pierwszy podwójny start rakiet z bialeńskiego kosmodromu. 


Start rakiet nośnych Herkules-H1 i Herkules-H2.


Odłączenie pomocniczych silników startowych


Rakieta kontynuuje wznoszenie


Koniec pracy silnika I stopnia


Odrzucenie I stopnia rakiety


II stopień rakiety gotowy do odpalenia silników


Odpalenie silników II stopnia


Wyjście z atmosfery - odrzucenie osłon głównych. 


Koniec pracy silnika II stopnia rakiety.


Odłączenie II stopnia rakiety.


Odpalenie silników III stopnia rakiety.


Trzeci stopnień rakiety wraz ładunkiem czyli sondą osłoniętą kolejną osłoną kontynuuje lot na wysoką orbitę Pollinu.


Po zakończeniu pracy silników III stopnie - zostaje uwolniony ładunek...


... po odrzuceniu osłon sonda jest gotowa do ostatniej operacji silnikowej


Zostaje odpalony silnik sondy, który kieruje ją z odpowiednią prędkością ku wybranemu celowi w przestrzeni kosmicznej - sonda opuszcza orbitę Pollinu.


Sonda odrzuca zużyty silnik...


... i kieruje się w stronę pierwszego celu.

Ponieważ pierwszym celem sondy Zwiadowca-1 jest planeta Belgraida czyli piąta planeta od Słońca, która jest gazowym gigantem leżącym w sporej odległości sonda na razie pozostaje w uśpieniu, zużywając minimum energii.

Gdy sonda dotrze w pobliże planety - zostanie uaktywniona i prześle nam informacje na jej temat oraz zdjęcia. 

21.09.2014

Sonda dotarła do piątej planety naszego układu słonecznego - "gazowego giganta" znanego pod nazwą Belgaida






Gazowa planeta ma średnicę równikową ok. 143 tys. km i biegunową ok. 134 tys.km oraz znajduje się na orbicie przebiegającej w średniej odległości od Słońca wynoszącej ok. 779 tys.km. Posiada dużą ilość naturalnych satelitów, z których pięć jest dużymi obiektami:

Sonda przesłała zdjęcia tych obiektów:

Belgraida-V

Obiega Belgraidę po średniej orbicie odległej o 1 883 tys. km



Obiekt skalisty
Rozrzedzona atmosfera - prawie sam dwutlenek węgla,
Średnica równikowa - 4820 km



Belgraida-IV

Obiega Belgraidę po średniej orbicie odległej o 1 070 tys. km



Obiekt skalisty,
Bardzo rozrzedzona - głównie tlen,
Średnica równikowa - 5270 km.



Belgraida-III

Obiega Belgraidę po średniej orbicie odległej o 671 tys. km



Obiekt skalisty
Bardzo rozrzedzona - głównie tlen i wodór,
Średnica równikowa - 3122 km



Belgraida-II

Obiega Belgraidę po średniej orbicie odległej o 422 tys. km



Obiekt skalisty
Rozrzedzona atmosfera - w większości dwutlenek siarki
Średnica równikowa - 3643 km



Najciekawszym obiektem jest duży księżyc znajdujący się bardzo blisko powierzchni Belgraidy, wymiarami niewiele ustępujący Pollinowi - co powoduje, że ciążenie na nim jest zapewne podobne (kwestia budowy wewnętrznej). Satelita ten posiada gęstą atmosferę bardzo podobną w składzie do atmosfery Pollinu, przez co prawdopodobnie nadaje się do zamieszkanie. Na zdjęciach zaobserwowano duży ląd pokryty roślinnością, a po przeciwnej stronie ogromną pustynię. Stosunkowo mało jest wód oceanicznych, choć zaobserwowano duże zbiorniki śródlądowe.



Belgraida-I

Obiega Belgraidę po średniej orbicie odległej o 89 tys. km



Obiekt skalisty
Atmosfera zbliżona do atmosfery Pollinu - azot 73%, tlen 24%, 1% dwutlenek węgla, 1% argon, 1% inne gazy
Średnica równikowa - 11174 km



Obiekt bardzo obiecujący… warty bliższego zbadania w przyszłości. 

02.10.2014

Sonda Zwiadowca-1 w ramach dalszego ciągu misji zmierza w kierunku siódmej planety naszego układu.



Wstępne obserwacje pozwalają przypuszczać, że jest to skalista planeta, nieco większa od Pollinu i posiadająca zarówno atmosferę, jak i naturalne satelity - jednak jej odległość od słońca raczej wyklucza przyjazne warunki na jej powierzchni. 

5.10.2014

Sonda zbliżyła się do planety... Jest to skalisty glob o średnicy ok. 18600km, posiadający atmosferę co prawda zawierającą około 15% tlenu, ale nie nadającą się do oddychania gdyż oprócz tlenu i kilkunastu procent azotu reszta to głównie dwutlenek węgla.


Sonda zbliża się do planety, widać pierścień skał będący prawdopodobnie pozostałością po zniszczonym satelicie.

Planeta znajduje się w dużej odległości od słońca i panują nie niej bardzo niskie temperatury, ponieważ jest to "martwa" skała to prowizorycznie została ona nazwana Mortuus.


Powierzchnia Mortuusa jest martwą skałą... choć atmosfera jest stosunkowo gęsta, a nieliczne chmury są jak się wydaje wynikiem emisji gazów z wnętrza planety.


Sonda przeleciała blisko Mortuusa i wykorzystując jego grawitację skierowała się w dalszą drogę... choć są niewielkie szanse na odkrycie kolejnych dużych obiektów. Skalisty Mortuus wydaje się być ostatnią planetą naszego układu słonecznego.

Mortus posiada jednego dużego satelitę - skalisty księżyc o średnicy 6635 km, który nie posiada on atmosfery.




Naturalny satelita planety Mortuus czyli Mortuus-I.

Wokół Mortuusa znajduje się pierścień złożony ze skał o różnej wielkości - prawdopodobnie jest on pozostałością po jeszcze jednym księżycu, który w przeszłości na skutek jakieś kosmicznej katastrofy lub zbytniego zbliżenia się do planety został rozerwany.


Pierścienie Mortuusa. 

[Ronon Dex]

VOL. 2

Nazwa misji: BSB-2 (Bezzałogowa Sonda Badawcza Druga).
Cel misji: Badanie przestrzeni kosmicznej i obiektów układu planetarnego za pomocą bezzałogowej sondy oraz uzyskanie zdjęć planet i księżyców.
Data rozpoczęcia misji: 08 września 2014.

Szczegóły misji:

Sonda o nazwie Zwiadowca-2 została wystrzelona za pomocą rakiety nośnej Herkules-H2 dostarczonej przez firmę RAT z kosmodromu Bialeńskiej Agencji Kosmicznej (stanowisko startowe C).


Herkules-H2 na stanowisku startowym C kosmodromu Bialeńskiej Agencji Kosmicznej.

Start Herkulesa-H2 odbył się równocześnie ze startem rakiety Herkules-H1 - był to równocześnie test dla obsługi Centrum Kierowania Lotami, który dał pozytywną odpowiedź na pytanie o zdolność prowadzenia operacji startowych równocześnie z dwoma obiektami.


Obie rakiety wznosiły się w stosunkowo niewielkiej odległości od siebie.

Rakieta Herkules-H2 jest identyczną rakieta nośną jak Herkules-H1 w misji BSB-1. Procedura wejścia na wysoką orbitę odbywa się więc identycznie.


Rakieta z pracującymi silnikami pomocniczymi oraz głównym i silnikami I stopnia rakiety.


Odrzucenie silników pomocniczych.


Drugi stopień rakiety rozpoczyna pracę.


Odrzucenie głównych osłon.


Zakończenie pracy silników II stopnia... za chwile uwolniona zostanie sonda.
 

Uwolniona sonda uruchamia silnik, który pozwoli jej na opuszczenie orbity Pollinu i skierowanie się do najbliższej planety naszego układu słonecznego.


Sonda oddala się od planety.


Odrzuca silnik...


... i osłonę kamery.


Rozpoczyna się rozkładanie elementów sondy - wysięgnika z kamerą i ogniwa jądrowego oraz wysuwają się anteny.


Następnie wysuwa się długi wysięgnik magnetometru.


Sonda gotowa do pracy i przekazywania danych...


... kieruje się w stronę najbliżej leżącej od Pollinu planety. 
 
11.09.2014
 
Sonda Zwiadowca-2 zbliża się do Czerwonej Planety...

Otrzymaliśmy pierwsze zdjęcia i dane z sondy Zwiadowca-2, która dotarła w pobliże najbliższego sąsiada Pollinu czyli Czerwonej Planety.



Dane przekazane przez sondę potwierdzają wcześniejsze obserwacje, że jest to planeta mniejsza od Pollinu o średnicy równikowej 9805km i biegunowej 9755km. Pomimo informacji, że na planecie funkcjonuje baza kosmiczna Wandystanu - jak dotychczas nie odebrano żadnych sygnałów radiowych. Ale sonda znajduje się jeszcze w sporej odległości od planety - wykona ona zbliżenie do planety, co umożliwi stworzenie dokładniejszej dokumentacji fotograficznej oraz uzyskanie danych dotyczących atmosfery, a następnie wykorzystując grawitację Czerwonej Planety sonda skieruje się ku następnemu obiektowi, jakim jest czwarta planeta od Słońca czyli Cindaris. Przelatując obok Czerwonej Planety sonda Zwiadowca-2 wykona jeszcze zdjęcia jej księżyców. 
 
25.09.2014
 
Sonda misji BSB-2 kontynuuje swoje badania - Bialeńska Agencja Kosmiczna przeanalizowała zdjęcia i dane otrzymane przez sondę Zwiadowca-2 dotyczące "Czerwonej Planety".


Sonda podczas bliskiego przelotu obok Czerwonej Planety.

Zdjęcia i dane nadesłana przez sondę pozwoliły stwierdzić, że Czerwona Planeta posiada atmosferę zdatną do oddychania, choć zawartość tlenu i ciśnienie jest niższe niż na Pollinie. Nie stwierdzono jednak składników toksycznych w atmosferze, a co za tym idzie warunki do oddychania będą przypominały najprawdopodobniej te, które są na Pollinie na dużych wysokościach (tereny wysokogórskie). Zapewne istnieje możliwość adaptacji organizmu w pewnym zakresie oraz funkcjonowanie tam przy wspomaganiu się tlenem (jednak nie będą konieczne kombinezony izolujące od atmosfery).

Planeta ma czerwony kolor ze względu na barwę skał, a większość jej terenów jest pustynna. Jednak zaobserwowano dwa stosunkowo duże zbiorniki wodne, co pozwala przypuszczać, że może istnieć tam życie - choćby w prostych formach.


Zdjęcie Czerwonej Planety z widocznym dużym zbiornikiem wodnym.


Druga strona Czerwonej Planety

Sonda sfotografowała różniej jeden z księżyców Czerwonej Planety - jest bardzo bliski planecie obiekt o średnicy około 1100km - skalisty, pozbawiony jakiejkolwiek atmosfery. Niestety pomimo informacji o istniejącej bazie Wandystanu nie udałą się nawiązać łączności radiowej... położenie tej bazy (i aktualność jej istnienia) jest obecnie nieznana.


Księżyc Czerwonej Planety... drugiego mniejszego i znajdującego się w większej odległości nie udało się sfotografować

Sonda wykorzystując grawitację Czerwonej Planety nabrała prędkości i skierowała się w stronę kolejnej planety naszego układu czyli planety Cidaris.


Sonda zmierzająca w stronę planety Cidaris.

Pierwsze zdjęcia (zrobione jeszcze z dużej odległości) pokazują, że planeta posiada duże zbiorniki wodne, a także jest najprawdopodobniej pokryta lodem (czyli występują tam niskie temperatury, związane z dużą odległością od słońca). Czekamy na dalsze informacje i dane... 
 
29.09.2014
 
Sonda zbliżyła się do czwartej planety naszego układu planetarnego zwanej Cidaris - planety nieco mniejszej do Pollinu bo mające 10855km średnicy, ale o grubej (zatrzymującej ciepło i zdatnej do oddychania) atmosferze, ciążeniu równym 0,91 grawitacji Pollinu oraz o warunkach przypominającej warunki arktyczne na Pollinie. Zdjęcia zrobione przez sondę pokazują niewielkie punkty zieleni co daje szanse na występowanie jakiś form życia, podobnie jak takowe może znajdować się w ocenach planety.


Sonda Zwiadowca-2 zbliżająca się do Cidaris


Sonda wykorzystała grawitację planety dla zwiększenia prędkości i zmiany kierunku lotu - została skierowana do odległych zakątków układu.






Przesłane zdjęcia planety Cidaris (obie strony planety).

Oddalając się od planety sonda przeszła blisko jedynego księżyca Cidaris czyli Cidaris I, zwanego też Alexis. Jest to skalisty satelita o średnicy 2820km, okrążający planetę w odległości około 74 tys. km i posiadający bardzo rozrzedzoną atmosferę.


Sonda misji BSB-2 przelatująca obok księżyca Alexis.

Zdjęcia księżyca nadesłane przez sondę:


Alexis (Cidaris I) - w tle widoczna planeta Cidaris.


Druga strona księżyca Alexis (Cidaris I). 
 
2.10.2014
 
Sonda dotarła do kolejnej planety naszego układu słonecznego - szóstej w kolejności od naszego v-Słońca. Taki przebieg misji jest spowodowany obecnymi pozycjami planet względem słońca, gdzie szósta planeta znajduje się aktualnie po drugiej stronie v-Słońca w stosunku do planety piątej czyli Belgraidy. Dlatego też sonda misji BSB-2 dotarła do planety szóstej w kolejności od v-Słońca, a sonda misji BSB-1 skierowała się w kierunku przypuszczalnego położenia planety siódmej.

Szósta planeta jest ogromnym "gazowym gigantem", ponad 2 razy większym od Belgraidy - ma średnicę około 327 tys. km. Jest to poza v-Słońcem niewątpliwie największy obiekt naszego układu planetarnego i w związku z tym planeta otrzymała "roboczą" nazwę Gigas.


Sonda Zwiadowca-2 zbliżający się do największej planety naszego ukłądu.

Planeta Gigas posiada wiele księżyców, przy czym 8 z nich to duże obiekty - niektóre z atmosferą i o podobnej wielkości czy do Pollinu, a dwa są nawet większe od naszej planety.


Sonda misji BSB-2 mijająca czwarty księżyc planety Gigas.

Trzy najbliższe Gigasowi księżyce okrążają go w stosunkowo niewielkiej odległości i po orbicie zbliżonej do równikowej. Wszystkie mają atmosferę nadająca się od oddychania, a bliskość gazowego giganta powoduje, że temperatury choć dość niskie nie są temperaturami ekstremalnymi.


Trzy najbliższe Gigasowi księżyce to duże obiekty widoczne już ze sporej odległości od planety.

Najbliższym księżycem jest Gigas-I, który jest obiektem większym od Pollinu - jego średnica to około 15300km. Jest otoczony atmosferą o składzie zbliżonym do atmosfery Pollinu, a na zdjęciach widać lądy pokryte zielenia... zatem występuje na nim życie, choć zauważona też duże połacie lądów pokryte śniegiem - średnie temperatury są niższe od tych występujących na Pollinie.


Gigas-I na tle gazowego giganta - widać zielone lądy i duże ich obszary pokryte śniegiem i lodem.


Zbliżenie planety pokazuje też ogromny ocean naturalnego satelity planety Gigas.

Drugi w kolejności satelita to Gigas-II, mniejszy od poprzedniego bo mający średnicę ok. 10890km. Posiada również atmosferę zdatną do oddychania i o umiarkowanym ciśnieniu, choć zawiera znacznie więcej helu niż atmosfera Pollinu.


Gigas-II - na powierzchni widoczne skaliste lądy i woda w stanie ciekłym, na razie nie wiadomo czy istnieje na nim jakiekolwiek życie, choć jest to prawdopodobne.

Kolejnym satelita jest posiadający 13510km średnicy Gigas-III. Ma on przyjazną atmosferę, ale panują na nim niskie temperatury. Zdjęcia ujawniają lądy oraz fakt, że większość planety pokrywa lód - powodując warunki zbliżone do "epoki lodowcowej". Czy istnieje tam jakiekolwiek życie... to wymaga bliższego zbadania, jakieś jego formy są oczywiście możliwe.


Gigas-III - widać skaliste lądy, a na tle planety widać bliższy jej księżyc Gigas-II


Na kolejnym zdjęciu z sondy widać księżyc Gigas-III i wyłaniający się znad horyzontu planety Gigas-I

Czwarty księżyc planety Gigas jest niewątpliwie obiektem pozbawionym życia (w formach jakie znamy) - jest to obiekt o średnicy około 5150 km, otoczony bardzo gęsta atmosferą, jednak składa się ona prawie całkowicie z azotu (ponad 98%) i niewielkiej domieszki metanu.





Dwa ujęcia satelity Gigas-IV - na obu można zauważyć bliższe planecie i większe księżyce Gigas-I, Gigas-II i Gigas-III. 
 
Kolejne cztery księżyce planety Gigas to skaliste i pozbawione atmosfery lub posiadające bardzo rozrzedzoną atmosferę obiekty mocno oddalone od planety:


Gigas-V - lodowy księżyc o średnicy 1425km


Gigas-VI - skalisty księżyc o średnicy 7155km, sfotografowany podczas przelotu sondy w kierunku planety.


Gigas-VII kolejny duży księżyc (9890km średnicy) planety Gigas - ale ze względu na dużą odległość od planety pomimo posiadania rozrzedzonej atmosfery całkowicie martwy.



Ostatnim dużym księżycem jest Gigas-VIII - skalisty obiekt o średnicy 9990km i z bardzo rozrzedzoną atmosferą.

[Ronon Dex]

VOL. 3

Nazwa misji: BSB-3 (Bezzałogowa Sonda Badawcza Trzecia).
Cel misji: Badanie przestrzeni kosmicznej i obiektów układu planetarnego leżących w pobliżu gwiazdy centralnej układu.
Data rozpoczęcia misji: 24 września 2014.

Szczegóły misji:

Sonda o nazwie Zwiadowca-3 została wystrzelona za pomocą rakiety nośnej Herkules-H13 z kosmodromu Bialeńskiej Agencji Kosmicznej (stanowisko startowe). Sonda jest tego samego typu jak sondy wykorzystywane w misjach BSB-1 i 2.
Została ona skierowana w kierunku najbliższej słońcu planety naszego układu.


Herkules-13 startuje ze stanowiska B kosmodromu BAK.


Rakieta w pierwszej fazie wnoszenia.


Sonda po opuszczeniu orbity Pollinu skierowała się w stronę dotychczas niezbadanej planety znajdującej się pomiędzy Pollinem, a V-Słońcem.

26.10.2014

W dniu dzisiejszym sonda zbliżyła się do wyznaczonego celu...


Sonda zbliżająca się do planety bliskiej naszemu V-Słońcu.

Planeta jest skalista i pozbawiona atmosfery, a na jej powierzchni widoczna jest (gdy nie jest ona bezpośrednio oświetlona) silna aktywność wulkaniczna... z tego powodu wstępnie (dotychczas nie posiadała nazwy) nazwano ją Vulcan.


Zdjęcie od zacienionej strony - wyraźnie widoczna aktywność wulkaniczna na powierzchni.

Powierzchnia planety jest skalista i pokryta głębokimi rozpadlinami. Jest przy tym nieco większa od Pollinu i ma ok. 13600 km średnicy.


Wizerunek powierzchni Vulkana...


... oraz jego druga strona.

Planeta posiada dwa małe księżyce... są to w zasadzie skały okrążające Vulcana w dość bliskiej odległości. Ze względu na bliskość słońca większe obiekty zostałyby najprawdopodobniej przechwycone przez siłę grawitacji gwiazdy.


Vulcan I to obiekt o nieregularnych kształtach i średnicy około 60 km...


... natomiast Vulcan II jest większy - bo ma ok. 210 km i obiega planetę w nieco większej odległości.

[Ronon Dex]

VOL. 4 

MAPA UKŁADU SŁONECZNEGO

Stworzona przez BAK w październiku 2014 na podstawie wyników trzech misji badawczych BSB

VULCAN



Średnica - 13600 km
Atmosfera - brak
Warunki - skalista planeta, gdzie panują wysokie temperatury i duża aktywność wulkaniczna.
Satelity - 2

1. Vulcan I
- średnica ok. 60km,
- brak atmosfery,
- nieregularna skała okrążająca Vulcana w bliskiej odległości.

2. Vulcan II
- średnica ok. 210km,
- brak atmosfery,
- nieregularna skała okrążająca Vulcana w odległości ok. dwukrotnie większej jak Vulcan I.

_______________________________________________________

POLLIN

Średnica - 12750 km
Atmosfera - zdatna do oddychania (Azot 78%, Tlen - 21%, Argon i inne gazy - ok. 1%)
Warunki - skalista planeta, warunki idealne do życia człowieka (v-człowieka?)
Satelity - 2

1. Pollin I (V-Księżyc)
- średnica 3476 km,
- brak atmosfery,
- skalisty, okrąża Pollin w średniej odległości 384 tys.km.

2. Pollin II
- średnica  3120 km,
- brak atmosfery,
- skalisty, okrąża Pollin w średniej odległości 436 tys.km.

_______________________________________________________

CZERWONA PLANETA (MARS)

Średnica - 9780 km
Atmosfera - zdatna do oddychania (Azot 81%, Tlen - 17%, Argon i inne gazy - ok. 2%), ciśnienie mniejsze niż na Pollinie.
Warunki - skalista planeta, warunki zdatne do życia człowieka (ze względu na niskie ciśnienie może wystąpić konieczność posiłkowania się tlenem i adaptacji organizmu, ale brak czynników toksycznych).
Ciążenie - 0,85 ciążenia Pollinu,
Satelity - 2

1. Mars I
- średnica 1100 km,
- brak atmosfery,
- skalisty, okrąża Czerwoną Planetę w bliskiej odległości 15 tys. km.

2. Mars II
- średnica  635 km,
- brak atmosfery,
- skalisty, okrąża Czerwoną Planetę w odległości 61 tys. km.

_______________________________________________________

CIDARIS

Średnica - 10855 km
Atmosfera - zdatna do oddychania (Azot 76%, Tlen - 23%, Argon i inne gazy - ok. 1%), warstwa atmosfery większa o 1,8 raza niż na Pollinie
Warunki - skalista planeta, panują na niej niskie temperatury - jednak zdatne do życia człowieka, co najprawdopodobniej jest zasługą grubej warstwy atmosfery zatrzymujące promienie słoneczne.
Ciążenie - 0,91 ciążenia Pollinu,
Satelity - 1

1. Cidaris I (Alexis)
- średnica 2820 km,
- bardzo rozrzedzona atmosfera,
- skalisty, okrąża Cidaris w średniej odległości 74 tys.km.

_______________________________________________________

BELGRAIDA

Średnica - 143000 km

Budowa - Planeta gazowa ("gazowy gigant")

Satelity - kilkadziesiąt - w tym 5 dużych.

Księżyce Belgraidy

1. Belgraida I
- średnica 11174 km,
- atmosfera o ciśnieniu zbliżonym do atmosfery Pollinu (Azot 73%, Tlen 24%, 1% Dwutlenek węgla, 1% Argon, 1% Inne gazy)
- skalisty, okrąża Belgraidę w średniej odległości 89 tys. km.
- zdatny do życia człowieka, zdjęcia wskazują na obecność życia (bogatej roślinności)
- grawitacja - 0,95 ciążenia Pollinu.

2. Belgraida II
- średnica  3643 km,
- rozrzedona atmosfery, głównie dwutlenek siarki,
- skalisty, okrąża Belgraidę w średniej odległości 422 tys. km.

3. Belgraida III
- średnica 3122 km,
- bardzo rozrzedzona atmosfera - głównie tlen i wodór,
- skalisty, okrąża Belgraidę w średniej odległości 671 tys. km.

4. Belgraida IV
- średnica  5270 km,
- bardzo rozrzedzona atmosfera - głównie tlen,
- skalisty, okrąża Belgraidę w średniej odległości 1 070 tys. km.

5. Belgraida V
- średnica  4820 km,
- rozrzedzona atmosfera - prawie sam dwutlenek węgla,
- skalisty, okrąża Belgraidę w średniej odległości 1 883 tys. km.

_______________________________________________________

GIGAS

Średnica - 375000 km
Budowa - Planeta gazowa ("gazowy gigant")
Satelity - kilkadziesiąt - w tym 8 dużych.

Trzy najbliższe i największe księżyce planety GIGAS.



1. Gigas I
- średnica 15300 km,
- atmosfera o ciśnieniu zbliżonym do atmosfery Pollinu (Azot 72%, Tlen 25%, 1% Dwutlenek węgla, 1% Argon, 1% Inne gazy)
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości ok. 98 tys. km.
- zdatny do życia człowieka, zdjęcia wskazują na obecność życia (bogatej roślinności)
- grawitacja - 1,15 ciążenia Pollinu.

2. Gigas II
- średnica  10890 km,
- atmosfera o ciśnieniu zbliżonym do atmosfery Pollinu (Azot 70%, Tlen 21%, Hel 6%, 1% Dwutlenek węgla, 1% Argon, 1% Inne gazy),
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości 132 tys. km.
- zdatny do życia człowieka, zdjęcia wskazują na obecność roślinności i wody.
- grawitacja - 0,9 ciążenia Pollinu.

3. Gigas III
- średnica 13510 km,
- atmosfera o ciśnieniu zbliżonym do atmosfery Pollinu (Azot 71%, Tlen 23%, 3% Dwutlenek węgla, 1% Argon, 2% Inne gazy),
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości 171 tys. km.
- zdatny do życia człowieka, choć panują na nim głownie dość niskie temperatury, a większość planety pokrywa lód.
- grawitacja - 1,05 ciążenia Pollinu

Dalsze duże księżyce planety GIGAS.


4. Gigas IV
- średnica 5150 km,
- bardzo gęsta atmosfera złożona w 98% z azotu oraz w 2% z metanu.
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości ok. 447 tys. km.

5. Gigas V
- średnica  1425 km,
- brak atmosfery,
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości 1132 tys. km.

6. Gigas VI
- średnica 7155 km,
- brak atmosfery,
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości 1250 tys. km.

7. Gigas VII
- średnica  9890 km,
- rozrzedzona atmosfera, głównie dwutlenek węgla,
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości 1980 tys. km.

8. Gigas VIII
- średnica 9990 km,
- rozrzedzona atmosfera, głównie tlen,
- skalisty, okrąża Gigasa w średniej odległości 2250 tys. km.

___________________________________________________

MORTUUS

Średnica - 18600 km
Budowa - Planeta skalista
Atmosfera -  Ciśnienie podobne do Pollinu (Azot 67%, Dwutlenek węgla - 18%, Tlen - 15%)
Satelity - 1 oraz pierścień złożony z odłamków skał.

1. Mortuus I
- średnica ok. 6635km,
- brak atmosfery,
- skalisty satelita okrążający Mortuusa w odległości ok. 160 tys. km.