Fatwy farwardińskie

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa I

 

Mówi Koran "Głosi chwałę Boga to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi - Króla, Przenajświętszego, Potężnego, Mądrego!" (Sura LXII, 1). Powiadam Wam, że wszyscy mamy swoje powinności wobec Allaha. Głośmy jego chwałę, poznawajmy jego mądrość i uczyńmy Bialenię zgodną z jego naukami. 

Istnieją znaki, że Allah udzieli wielkiego zwycięstwa Islamowi w mikroświecie. Islam jest religią przyszłości. Pewnego dnia, dzięki Allahowi, staniemy się panami, liderami i spadkobiercami całego Pollinu.

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa II

Al-Wet

 

Kalifat upadł. Być może Allah pozwoli kiedyś na jego powrót, jednak dopóki dzień ten nie nadejdzie, każdy przywódca państwowy jest kalifem we własnym państwie. Allah błogosławi ich rządom. Czy mógłby prowadzić ich w złym kierunku? 

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa III

Al-Inba

Gdy Allah stworzył inbę, był zadowolony ze swojego dzieła. Rzekł jednak stanowczo Adamowi: "możesz inbować z Sarmatami i Muratyjczykami, albo z tymi, którzy na to zasłużyli, ale nie ze swoimi rodakami". 

Od tej pory zakazane jest toczenie nazbyt gwałtownych inb pomiędzy współobywatelami. A kto nie przestrzega tej zasady, ten nieświadomie służy Iblisowi. Niech się strzeże, bo nie otrzyma swojej nagrody w raju.

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa IV

DAWAH

Od czasu upadku Al Rajnu muzułmanie w mikroświecie pozbawieni zostali swojej godnej, duchowej stolicy. Zdani byli na małe wspólnoty, tworzące niewidzialną ummę na mocy niewidzialnej sukcesji. Teraz, gdy na naszych oczach Bialeńczycy porzucają błędy i herezje, mikroświatowa umma znów może zostać zjednoczona ku większej chwale Allaha. Ale zanim to się dokona, idźcie i nawracajcie niewiernych Bialeńczyków i wszystkie narody Pollinu. Dawah jest obowiązkiem każdego prawowiernego muzułmanina. Dzień bez masowych nawróceń jest dniem straconym.

Allah Akbar! 

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Autor: Helwetyk Romański

Fatwa V

PATRON

Bóg nie ukazuje się człowiekowi, by nie przerazić go swoją doskonałością. Prorocy zaprzestali już swojej działalności wśród ludzi. Koran jest prostą drogą do Boga, ale słabi ludzie potrzebują też wzorców osobowych. Choć za wzór zawsze warto stawiać Proroka Isę oraz Proroka Mahometa, stulecia, które upłynęły od ich obecności na ziemi sprawiają, że ciężko nam się z nimi utożsamić. Dlatego właśnie Allah w swej mądrości od czasu do czasu wybiera nielicznych z ludzi i obdarza ich cząstką swojej doskonałości, by swoim przykładem wskazywali oni maluczkim drogę do wodopoju. Takim właśnie człowiekiem był Muammar Kaddafi, Patron Bialenii.

Allah Akbar!

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa VI

PRAWO DO WYBORU WŁASNEJ TARIKI

Zielony Kościół, wskazując swoim wiernym na wzory do naśladowania oraz źródła nauki właściwych postaw, nie uważa za słuszne, by ściśle regulować życie muzułmanów i zdejmować z ich barków odpowiedzialność za podejmowanie własnych decyzji.

Istnieje więcej niż jedna wartościowa tarika (ścieżka), istnieje więcej niż jedna wartościowa szkoła myślenia, istnieje więcej niż jedna droga do zbawienia. Będąc dalekimi od immanentyzacji eschatonu, jesteśmy zdania, że podobnie jest w życiu świeckim.

Nie istnieją wzorce osobowe, które podzielać muszą wszyscy, poza Prorokiem Mahometem (co dotyczy wszystkich muzułmanów) i Patronem Muammarem Kaddafim (co dotyczy wszystkich Bialeńczyków). Nie istnieje jedyna słuszna doktryna polityczna, jedyne słuszne podejście do działalności w mikroświecie, ani jedyna słuszna droga do rozwoju Pollinu.

Nie będzie pokoju w mikroświecie bez pluralizmu światopoglądowego. Nie będzie wartościowej dyskusji w mikroświecie bez istnienia różnych szkół myślenia. Nie będzie ciekawego mikroświata bez istnienia ludzi o różnych podejściach. I nie będzie sensownego rozwoju mikroświata bez miejsca na dyskusję i kulturalną krytykę. Pluralizm albo marazm!

Allah Akbar!

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa specjalna

Z uwagi na wiekopomność spotkania władz sarmackich i bialeńskich, stanowiącego ważny krok w długim marszu do pojednania narodów, z mocą wsteczną wydaję dyspensę na spożycie alkoholu przez uczestników uroczystości. Dyspensa będzie obowiązywać każdorazowo w czasie pobytu sarmackich książąt w granicach Bialenii.


Allah Akbar!

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa VI

KITAL

Siły Zbrojne Republiki Bialeńskiej obchodzą dziś swoje święto, 9. rocznicę powołania profesjonalnej armii naszego państwa. Bialenia jest państwem świeckim, co jest szanowane i popieranie przez Zielony Kościół. Jednak celem muzułmanów jest ustalenie wspólnej etyki z wyznawcami innych religii oraz tradycji filozoficznych, którzy zamieszkują nasz wspólny kraj. Mahomet napisał: "Zwalczajcie na ścieżce Boga tych, którzy was zwalczają, ale nie przekraczajcie granic, bo Bóg nie lubi tych, którzy przekraczają granice". Kital, czyli walka zbrojna, traktowana jest przez muzułmanów bardzo niechętnie. Wskazana jest tylko wtedy, gdy ukierunkowana jest ona na obronę własnej wspólnoty.

Republika Bialeńska na skutek pokojowej operacji na Aharze i Fjarze osiągnęła swoje optymalne granice. Bialenia zamieszkiwana jest przez wielokulturowy i wieloetniczny Naród Bialeńska, zaś Naród Bialeńska nie ma swoich większych skupisk poza granicami naszej Ojczyzny. Celem bialeńskiej armii nie musi i nie powinno być dalsze rozszerzanie swojego terytorium. Wciąż jest ona nam potrzeba, by w razie potrzeby odeprzeć zakusy wrogów, którzy być może kiedyś zechcą nam odebrać wolność.

Napisane jest, że dżihad prowadzić można sercem, językiem, rękami i mieczem. Nie dotyczy to państwa bialeńskiego, które nie jest kalifatem i nie może prowadzić walki z niewiernymi mieczem. Również Zielony Kościół uznaje, że szerzenie wiary mieczem jest sprzeczne z humanistycznymi wartościami, które Islam wytworzył w toku swojej historii. Dżihad prowadzić należy obecnie sercem i językiem, a więc środkami pokojowymi.

Allah Akbar!

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa VIII

CEL DOCZESNY

Islam naucza, że celem każdego człowieka jest życie wieczne w Raju. Wierzymy, że nasza wiara jest najprostszą drogą do wodopoju. Błądzi jednak ten, kto uważa, że ostateczny cel usprawiedliwia lekceważenie życia doczesnego. Poza celem ostatetycznym, każdy muzułmanin ma swój cel doczesny. O ile cel ostateczny jest stały, objawiony przez Koran, cel doczesny jest historyczny i jego rozumienie zależy od epoki. Nasze pokolenie żyje u progu epoki mas ludowych nadciągającej po epoce republik. Jak dotychczas, bieżący cel doczesny najlepiej określiła "Zielona Książka" Patrona Bialenii Muammara Kaddafiego.

Obowiązkiem każdego wiernego Zielonego Kościoła jest uczestnictwo w życiu publicznym, poprzez sumienne uczestnictwo w kongresie ludowym i komitetach ludowych. Musi on dbać o dobro swojej dżamahiriji, a także w miarę możliwości powinien wspierać inne wspólnoty we właściwym, zgodnym z duchem epoki rozwoju. Lekceważenie tych obowiązków w imię modlitw i postów, które również są istotnym elementem pracy nad sobą, jest lekceważeniem obowiązków wobec celu doczesnego.

O celach ostatecznych uczmy się z Koranu, o celach doczesnych z Zielonej Książki.

Allah Akbar!

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Fatwa IX

ŚWIĘCI NIEWIERNI

Allah nie wszystkich obdarowuje tymi samymi błogosławieństwami. Istnieją ludzie, którzy nie posiadają daru wiary, a mimo tego realizują cel doczesny zgodny z Koranem i Zieloną Książką. Do grupy też należą alawita Baszszar al-Asad oraz budzimirysta Ametyst Faradobus, bohaterscy przywódcy swoich państw oraz wielcy katechonowie.

Wierzymy, że Allah w swoim miłosierdziu rozprostuje przed nimi ścieżki, by doszli do wodopoju wspólnie z całą wspólnotą Zielonego Kościoła, która uważa ich za swoich braci, pomimo faktu ich niewiary.


Allah Akbar!