Obchody Święta Sił Zbrojnych 2023

[Ametyst Faradobus]

U R O C Z Y S T O Ś C I

z okazji Święta Sił Zbrojnych Republiki Bialeńskiej

ORB „Republika Bialeńska” / Ahara i Fjara, 12 stycznia 2023 roku

Święto Sił Zbrojnych w 2023 roku od początku miało być wyjątkowe. Centralne obchody zaplanowano nie w Wolnogradzie ani innym ważnym mieście Republiki. Na ich miejsce nie wyznaczono także Wysp Przyjaźni – nieformalnej kwatery głównej bialeńskiego wojska. Decyzją Prezydenta Faradobusa, który od jakiegoś czasu pełni równocześnie obowiązki głównodowodzącego, miano bowiem z lekkim opóźnieniem uczcić akt przyłączenia Ahary i Fjary z powrotem do macierzy. Na obydwu wyspach stacjonują po dziś dzień żołnierze, którzy ponad miesiąc temu brali udział w historycznej misji, a obecnie kontynuują zaprowadzanie na miejscu ładu i porządku. 

Już wczoraj w pobliżu wybrzeża Ahary zacumował okręt flagowy Marynarki Wojennej, Okręt Republiki Bialeńskiej „Republika Bialeńska”. Imponujący lotniskowiec stanowi ruchomą bazę dla komponentu powietrznego, zaś na jego pokładzie przybyli także wyróżniający się żołnierze innych rodzajów Sił Zbrojnych. Przed południem na lądowisku pojawił się śmigłowiec, z którego wysiadł Konduktor i towarzyszący mu dostojnicy: marszałek Iwan Pietrow, generał Andrzej P. Ordyński oraz minister Karol Medycejski. Po przyjęciu meldunku od dowódcy okrętu profesor-generał Faradobus wygłosił przemówienie.

---

Towarzysze Oficerowie, Żołnierze i Marynarze Sił Zbrojnych Republiki Bialeńskiej!

W imieniu własnym oraz współpracowników z wielką radością składam Wam życzenia z okazji naszego wspólnego święta. W tym szczególnym dniu, gdy Naród Bialeński czci ofiarność i odwagę swoich obrońców, szef państwa tradycyjnie spotyka się z zasłużonymi członkami kadry dowódczej oraz podoficerami i szeregowymi wszystkich rodzajów broni. W tym roku dzień ten ma wymiar jeszcze bardziej szczególny.

14 listopada po wielu miesiącach przygotowań rozpoczęła się operacja „Wicher Valhalli”. Pośród mgły wojny żołnierze Wojsk Lądowych dotarli na pokładach okrętów Marynarki Wojennej i przy wsparciu Sił Powietrznych w ciągu kilku godzin opanowali obydwie wyspy likwidując nieliczne wrogie agentury, które dążyły do powstrzymania powrotu tych ziem do macierzy, a także nieco bardziej liczne grupy bandytów. Następnie rozpoczął się dużo istotniejszy i trudniejszy etap: asymilacja Ahary i Fjary w ramach Republiki. Z udziałem żołnierzy Gwardii Rzeszy przeprowadzano działania stabilizacyjne, za które miejscowy lud będzie żołnierzowi bialeńskiemu dozgonnie wdzięczny.

Dla uczczenia tych wydarzeń pragnę dzisiaj ustanowić okolicznościowy medal „Za Aharę i Fjarę”, który otrzymają wszyscy uczestnicy operacji oraz działań stabilizacyjnych, a także osoby zaangażowane w nią w inny sposób.

Pamiętajmy jednak, że operacja „Wicher Valhalli” to nie tylko triumf, ale przede wszystkim lekcja i początek kolejnych wyzwań. Już teraz stoimy przed pytaniem: w jaki sposób zorganizować obronę wysp, gdy tymczasowo stacjonujący tu żołnierze 1. Grupy Ekspedycyjnej powrócą do swoich macierzystych jednostek? Osobną kwestią pozostaje brak w całych bialeńskich Siłach Zbrojnych specjalistycznych oddziałów powietrznodesantowych, a także jednostek piechoty morskiej. Tego rodzaju unowocześnienie naszej armii stanowić będzie główne zadanie w rozpoczynającym się roku.

Architektem sukcesu, jakim niewątpliwie była i jest misja ponownego złączenia Ahary i Fjary z bialeńską macierzą, pozostaje Marszałek Bialenii Iwan Pietrow. Jeszcze jako Prezydent przejął z rąk Marszałka Wielkiego Ronona Dexa ster armii zapewniając krajowi stabilność i bezpieczeństwo. Funkcję tę pełnił również na początku mojej prezydentury, a „Wicher Valhalii” stanowił coś w rodzaju kulminacji kierownictwa Iwana, który niedawno przeszedł na stanowisko dowódcy Wojsk Lądowych. Za Aharę i Fjarę oraz wszystkie zasługi ostatnich kilkunastu miesięcy pragnę nagrodzić marszałka Pietrowa Krzyżem Srebrnym Orderu Zasług Wojskowych, a także Krzyżem Walecznych.

W operację był też czynnie zaangażowany generał dywizji Andrzej Płatonowicz Ordyński, któremu niedawno powierzyłem funkcję mojego zastępcy w Siłach Zbrojnych. Na jego ręce przekazuję dziś Medal Wojsk Lądowych.

Dzisiejszy dzień jest też dobrym momentem do ujawnienia danych, które do tej pory musiały być chronione w archiwach. W sytuacji, gdy między nami i bratnim Narodem Sarmackim panuje odwieczna przyjaźń i miłości pełne przyjacielstwo staje się to możliwe. Niech mi więc będzie wolno przedstawić Wam wszystkim Karola Medycejskiego w charakterze niejawnego Dowódcy Wywiadu Zagranicznego naszej armii w utajnionej randze komandora floty korsarskiejsmicznej. Jego ogromne zasługi były już poufnie doceniane wojskowymi orderami i odznaczeniami z Krzyżem Wielkim z Mieczami Orderu Niepodległości włącznie. Dziś, gdy Karol odchodzi na wojskową emeryturę pragnę wręczyć mu nominację na stopień kontradmirała i uroczyście przenieść w stan spoczynku.

Nominacja ta jest formą nagrody za szczególną misję, którą nasz wywiad przeprowadził na hasselandzkim Razuri w celu wspomożenia miejscowych rewolucjonistów na czele z Hui Wei Binem, Lee Phong Huiem, Wen Zhen Luiem i Pak Ping Pongiem w walce o wolność, równość i dobrobyt. W sposób bardziej dokładny z bohaterskimi epizodami tamtej misji możecie się wszyscy zapoznać za pośrednictwem tworzonych pod kierownictwem Karola materiałach propagandowych, z których przebija duch wolności.

Fakt, że zaangażowanie naszego wywiadu nie zostało odkryte do czasu, gdy sami ujawniliśmy je dzięki lepszej epoce pozostaje żywym świadectwem profesjonalizmu służb i ich ówczesnego szefa - kontradmirała Medycejskiego. Co więcej: w geście dobrej woli i na znak tego, że dziś w relacjach z Sarmacją i jej lojalnymi prowincjami nie mamy niczego do ukrycia prześlę odtajnioną dokumentację mojemu drogiemu przyjacielowi - księciu Arkadiuszowi Maksymilianowi.

Na zakończenie tej ceremonii wyróżnić pragnę osoby zaangażowane w ważny aspekt budowy naszej obronności, jakim są wojska rezerwowe. Po rozwiązaniu Rzeszy i Aharii oraz ustanowieniu Emiratu i Wilajetu gwardie regionalne przechodzą przez trudny czas przekształceń. W proces ten zaangażowali się między innymi Error2246 oraz Aleksander Czerepach, za co chciałbym ich dziś wyróżnić Brązowymi Medalami Gwardyjskimi.

W osobach wyróżnionych dziękuję dziś wszystkim Żołnierzom, Marynarzom i Gwardzistom Bialenii. Dziękuję nie tylko za czyny szczególne, ale przede wszystkim za służbę codzienną, nie zawsze widoczną, żmudną. Za to, co tworzy fundament naszego bezpieczeństwa.

Niech żyje Bialenia i jej Siły Zbrojne!

---

Po przemówieniu i wręczeniu odznaczeń nastąpiła część bankietowo-resetowa z udziałem Konduktora i generalicji.

W godzinach popołudniowych Prezydent Faradobus odleciał na Aharę, aby tam pić dalej ze stacjonującymi na miejscu żołnierzami.

[Aleksander (Czerepach)]

Dziękuję za odznaczenie.

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Szanowny Panie Prezydencie, Dowódco wybitny, genialny taktyku, organizatorze, wielki logistyku, zesłańcu w Kamisę, ty dzielny wojaku,Ty dzielny żołnierzu, obrońco rodaków,

Serdecznie dziękuję za odznaczenie oraz gratuluję pozostałym odznaczonym. Reintegracja Valhalli i Fjary z Macierzą było małą (i pokojową) operacją militarną, ale wielką operację symboliczną. Cały Archipelag Vallhalli został zjednoczony pod jedną flagą, po raz pierwszy od wielu lat, a przede wszystkim po raz pierwszy pod naszą flagą. Tym samym Bialenia uzyskała optymalne granice i wszystko wskazuje na to, że bój to był nasz ostatni. Teraz nasza armia może skupić się na przygotowaniach do wojny defensywnej, a przede wszystkim na odstraszaniu potencjalnych wielkich słoni agresorów i małych myszek agresorek, które szczekają u naszych granic.

Niech żyje Bialenia!

[Karol Medycejski]

Ach, Razuri 2021. Wspaniała była to operacja, nie zapomnę jej nigdy. Mam nadzieję, że Hasseland w końcu doceni, że został ubogacony kulturowo.

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Razuri je blnske. No ale teraz na mocy tajnego paktu Faradobus-Arkadiusz Maksymilian musimy zostawić Hasseland w spokoju, więc musimy znaleźć kogoś innego do uszczęśliwienia na siłę.

Btw, ja nic o tej akcji nie wiedziałem. Po prostu nie ma żadnego dowodu, czy Ordyński wiedział o Razuri, czy nie wiedział.

[Ametyst Faradobus]

No to przecież ja w geście dobrej woli ujawniam tamte dane. Dzisiaj postaram się je wysłać do Sarmacji, abyśmy mogli budować odwieczną przyjaźń na okuratnych, uczciwych i sprawiedliwych podstawach.

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Tylko nie ujawniaj listy bialeńskich agentów, bo Zaym i Burbon mogą się nam jeszcze przydać.

[Ametyst Faradobus]

Dziękuję za przypomnienie. Bialenia nigdy nie zdradza swoich sojuszników.